Gül sormuş
bülbüle, hasret acısını
Bülbül sükût
içinde, koy vermiş kanatlarını
Kanat uçlarıyla
yapraklarını okşamış gülün
Ve
fısıldayıvermiş, başkalarından kaçarcasına
Vuslatım
sensin, hasretimde sen olacaksın
Şunu bil ki,
firâkında oduna yanacağım,
Ama her
ayrılıkta ben yine sen olacağım…
Hikâye odur ya,
Anlatılıverirmiş
her zaman,
Bir varmış, bir
yokmuş diye başlayıp,
Bülbülün güle
nağmelerini dizerlermiş,
Ve her ayrılık
öncesi,
Bu meşhur
nağmeleri söylerlermiş…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder